Merdivenlerden koşar adım çıkarken 'Umarım denk gelirim.' demiştim. Merdivenlerin en üst basamağına adımımı attığımda o beni benden önce görmüş gibiydi. Elini havaya sallayarak yerini belli etti bana birbirimize bakıyor olmamıza rağmen. 'Gel' diye eliyle işaret etti sanki başka bir yere gidebilecekmişim gibi. Gülümseyerek ona doğru yürüdüm. Turnikelerden geçtiğimiz gibi yine başladık karşılıklı 'Oooo...' laşmaya. Sarıldık bir güzel. Napıyorsun, dedim, Hiç görünmüyorsun ya. Napayım dedi, özledim seni bi göreyim diye bak buralara geldim. Gülüştük, oradaki bir banka oturduk hemen. Al fazladan almıştım bende diyerek bana elindeki sıra numarasını uzattı. Eyvallah kardeşim dedim. Mehmet nerede dedim gülücüğümü tutamayıp ağzımın kenarından kaçırarak. O da anladı. Çok açmış bir şeyler yemeğe gitti dedi. Sen ne yaptın çalışıyor musun dedim. Sen ne diyon evlenicem yakında dedi.Çok şaşırdım. Kutlarım dedim. Eli yüzü düzgün hoş bir bayanla tanışmış. Daha doğrusu annesi tanıştırmış. Aileler razı, bu iki gençte razı olunca bir sorun kalmamış. Evlilik vasıtasıyla işi de olmuş. Kızın babasının minibüsü varmış. Adamda yaşlı. Erkek çocukta olmayınca demiş damadım kullanır arabayı.
Ya dedim, Hayatın ne getireceği belli olmuyor. Bak dört ayak üstüne düşmüşsün. Geçen ki halin neydi öyle dedim. Dalıp dalıp gidiyordun.
Sorma dedi. Ferahladım. Evlilikte iyi gidiyor. Yuvarlanıp gidiyoruz. Asıl sen napıyorsun dedi. Hala okuyor musun?
Bizi dışarıdan gören gerçekten bu arkadaşlığa mana veremezdi. Nerede tanışır bu ikili. Ha bir de üçüncüsü katılacak birazdan. Ben 7 senedir üniversite okuyorum. Saçım uzun, sakalım keçi, kulaklığımda jazz, rock bezende etnik müzikler. Karşımda jilet gibi traşlı, buram buram traş kolonyası kokan, 3 numara saçla, gömlekli kumaş pantolonlu, ayakkabıları da ayna gibi oturuyor gayet efendi. Ben kaykılmışım bankta, ayaklarım 1 metre ilerime uzanmış. Bu bacak bacak üstünde, kolundaki gümüş bilekliğe gelecek biçimde gömleğinin kollarını sıvamış, kolu dizinde yanı başımda oturuyor.
Evet sorma dedim. Okuyorum hala. Okuyordum hala. Evlilik benim için resmi bir kayıt, devletin kimler evlenmiş, kaç çocuk olur tarzında bir araştırma ve istatistik elemanı gibi bir şeydi. Ben asıl aradığım o ömür boyu yanımda olacak, muhabbetinden zevk aldığım kadını daha bulamamıştım. Bunun için bir acelem de yoktu. Okulu bitirdikten sonra sadece ihtiyaçlara yetecek kadar bir kazancın - ki onunda öyle yada böyle elde edilebileceğine emindim- geri kalanında yaşamın kendisini yaşamanın daha doğru olduğunu düşünüyordum. Ama bu tür puslu düşünceler bir konuşmayı öksürmekten konuşamayan iki insanın ilişkisine çevirebilirdi. BU yüzden de birkaç dersim kaldığından, mezuniyete yaklaştığımdan bahsettim. Kafasını aşağı yukarı sallayarak 'Güzel güzel... İnşallah' dedi. Fazla da uzatmaya gerek kalmadan karşıda gördüm üçüncümüzü. Koşa koşa bize doğru geliyor, bir şeyler söylüyordu. Fakat ne dediğini duyamıyorduk. Yaklaştıkça 'Benim sıra gelmiş benim sıra gelmiş' dediğini duyduk. Elinde evraklarla bize gülümsemeyi ihmal etmeden yanımızdan geçip gişeye koştu.
Senede bir kere bu vasıtayla buluşuyorduk. Bursa ulaşımının vazgeçilmez unsuru 'BUkart' larımızın vizesinde. nasıl denk gelmişse kartlarımızı aynı günde almışız. Hep son güne kadar ihmal etmiş, son gün cep telefonumuza gelen uyarı mesajımızla burada buluşmuşuz. Senede bir hayatımızın değişen seyirlerini birbirimize anlatmışız.
Sırayla işlerimiz hallolunca beraber çıktık alt geçitten. Bir şeyler içelim dediler. Yok dedim. İşim var. Okula gitmeliyim. Ben gelmeyeceğimi söyleyince diğeri de iş bekler dedi. Bir diğeri kız bekler dedi. Gelecek sene görüşmek üzere sözleştik yine. Başka bir şehir, başka bir kart veya başka bir dünya olmadığı sürece görüşecektik de zaten. Birbirimizin hayatına yabancı soluklarla iyi dileklerde bulunduk. Ama içten dileklerdi bunlar...
0 yorum:
Yorum Gönder