Okumakta olduğum Uludağ Üniversitesi Kamu Yönetimi bölümünde 7. senemi doldurdum. Tam tamına 7 yıl a dostlar. Geriye dönüp baktığımda girip çıkmadığım ortam eğlenmediğim bir gün gelmiyor aklıma. Bu yüzden aslında mutluyum. Bir yandan da çalışıp para kazanarak zaten savunmamı yapmış oluyorum. Bu yüzden pişman değilim okulu uzattığım için. Ben sadece hayatı biraz ertelediğimi düşünüyorum ki emin olun okula bir daha başlasanız hepiniz bu ikinci şansınızı bu şekilde değerlendirirdiniz.
Evet pişman değilim. Ama şimdilik... Çünkü bu eğlence de artık bitmeli. Belki bazıları için bu bitiş daha erken bir zamandaydı. Benim için de son bu zaman diye düşünüyorum. Bu yüzden herkes beni geç kalmış olarak değerlendirse de... Ben kendi zamanlamamdan eminim. Bu 7 yılı iyi değerledirdim.
Bahsetmek istediğim şey de bu aslında. Ne kadar emin olursam olayım çevremin garip bir baskısı var üzerimde. Bu pasif bir baskı. Ama rahatsız edici. Beni engellemiyor. Benim fikirlerimi de etkilemiyor, bildiğimi okuyorum yine. Derslerim artık düzeldi. Kısmetse – bu lafı ne olur ne olmaz diye yine de kullanmak istiyorum- ocak ayında 2012 ocağında mezunum. Fakat etrafımda gelişen olaylar sözlerle değil daha üst bir lisanla bana baskı yapıyor. Evlenen arkadaşlarım, iş kuranlar, bir konuda uzmanlaşmaya başlayanlar... Okulun artık bir ayakbağı olduğu bir dönemdeyim sanki. Bitirmek istememin nedeni bu oldu artık galiba. Sanki tüketmişim üniversiteyi. Tüketmişim de artık yeni bir maceraya atılmak istiyor ruhum. Çünkü yaşlanıyormuşum gibi. Yaşlanmak zaten bulunduğun ortamda yaşlı olmak değil mi? Yoksa dağda tek başına yaşayan bir adam ne kadar yaşlıdır. Ya size göre... yada yanında ki çocuğa göre.
Artık bitirmek istiyorum çünkü...
Çünkü uykum geliyor. Farkettim ki uykum geliyor. Uyku niye gelir? Böyle bir durumda niye insanın uyuyası gelir. Bu bir kaçış değilmidir? Kaçmak istediğin bir ortamda durmak niye ki?
Garip... Evet uykum geliyor. İnsanlar okul durumumu sorduklarında nedense uykum gelmeye başladı aniden. Üzerinde çok düşündüm bu neden diye. Sonra bu tür sorunlarda danıştığım froyd amcama gittim. O da merdiven iner gibi çocukluğuma indi.
O kadar çok şey yaptım ki hangisini anlatsam bilemiyorum. Siz de yaşamışsınızdır. Benim ilkokul dönemim –türkçemin de zayıf olması nedeni ile- zorlu bir dönemdi. Karne günü elimde direk gibi zayıfı olan bir karneyle eve döndüm. Babam işten ancak akşam dönecekti. Bu tartışmayı yaşamayı kesinlikle istemiyordum. Babamın gelmesine saatler kala kendimi bir şekilde bu ızdıraptan kurtarmak için yapmam gerekene karar verdim. Uyumak...
Tabi ya uyumak. Uyuyan bir insana neden zarar versinler ki. Uyudum bende. Ertesi sabah kalktığımda babam da konu üzerine düşünmüş ve asabiyeti geçmişti. Sonra bi gün kardeşimle kavga ettim ve onu yaraladım. E ne yaptım? Koşa koşa yatağa gittim. Yine uyudum. Televizyonu bozduk, uyudum. Veli toplantısından dönünce ailem beni uyurken buldular. Porno içerikli dergilerim bulundu ne yazık ki öğle vaktiydi ama bir uyku bastırdı nedense... Bu olay çığırından çıktı zamanla. Sevgilimin serzenişleri uykumu getirir oldu. Eğer bir kafede hesaba para çıkmıyorsa uykum geliyordu artık. Çünkü hayatımda öyle bir kaçış yaratmışım ki sıkılsam dahi uykum geliyor.
Evet uykumu bir kaçış olarak yerleştirmişim algıma. Bu yüzden okuldan konu açıldığında da uykum geliyor ve br an önce bu diyalogtan kurtulmak istiyorum. İşte ben bunu farkettiğimde okulu bitirmek için derslerime çalışmaya karar verdim. Şimdilik iyi gidiyor ama üstelediler mi yine uykum geliyor.
ZZZZZzzzzz....
0 yorum:
Yorum Gönder